Naczelny Sąd Administracyjny w zeszłą środę (tj. 29.09.2021) podjął istotną uchwałę dotyczącą podatkowej definicji budynku. Zgodnie z uchwałą obiekt budowlany w rozumieniu art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego może w tym kontekście z perspektywy podatkowej zostać zaklasyfikowany jako budynek.
Głównym kryterium jest spełnienie definicji budynku (obiekt powinien być na trwale związany z gruntem, posiadać dach wraz z fundamentami, być oddzielony od powierzchni publicznej oraz pełnić funkcję użytkową). Liczne kontrowersje budziły w doktrynie i orzecznictwie do tej pory obiekty o cechach budynku typu: silos, bunkry, czy zbiorniki.
Uchwała NSA (sygn. akt – III FPS 1/21) była długo wyczekiwana zarówno przez organy podatkowe, jak i samych podatników. Zdaniem przewodniczącego składu NSA podstawową cechą budynku i podstawą jego opodatkowania jest powierzchnia użytkowa. Celem ustawy podatkowej jest realizacja określonego celu fiskalnego, inaczej niż jest to w przypadku prawa budowlanego. Zatem chcąc zidentyfikować przedmiot opodatkowania mający związek z budynkiem należy wziąć pod uwagę podstawę opodatkowania, tj. jego powierzchnię użytkową. Taka wymowa uchwały będzie mieć kluczowe znaczenie dla opodatkowania obiektów o charakterze budynku, takich jak silosy czy zbiorniki, których jednak główną cechą jest nie ich powierzchnia, a pojemność lub kubatura. One wciąż mogą zostać zaklasyfikowane jako budowle. Uchwała stwierdza jednak, że w podatku od nieruchomości każda sprawa powinna być traktowana w sposób indywidualny biorąc pod uwagę specyfikę obszarów regulowanych przez ten podatek.