W odpowiedzi na skargę kasacyjną wniesioną przez Dyrektora KIS, 3 lutego 2022r. Naczelny Sąd Administracyjny wydał przełomowy wyrok, dotyczący możliwości dokonania korekty stawek amortyzacyjnych za lata ubiegłe. W wyroku tym, NSA oddalił kasację oraz przyjął, iż stanowisko zaprezentowane przez WSA w Warszawie w wyroku z dnia 11 grudnia 2018r., jest prawidłowe. Sąd ten, przyznając rację podatnikowi, stwierdził, że omawiany przepis art. 16i ust.5 ustawy o CIT, zgodnie z którym: „Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego”, nie wprowadza w jakikolwiek sposób bezpośredniego zakazu dokonywania zmian stawek amortyzacyjnych za lata wcześniejsze. Podkreślił, że gdyby intencja prawodawcy była odmienna, to przepis ten byłby zredagowany inaczej. NSA wskazał, że korekta stawek amortyzacyjnych, dotycząca okresów rozliczeniowych, które nie uległy jeszcze przedawnieniu, jest możliwa. Wynika to wprost z literalnego brzmienia wspomnianego przepisu ustawy o CIT. Podatnik ma więc prawo do obniżenia stawek amortyzacji za dany rok po jego rozpoczęciu, jednakże zmiana ta musi następować od pierwszego miesiąca każdego roku podatkowego. Jeszcze jedną granicę możliwości skorzystania z tego prawa stanowi niedopuszczalność przekroczenia maksymalnych stawek amortyzacyjnych zawartych w Wykazie Rocznych Stawek Amortyzacyjnych, dołączonych do ustawy o CIT.
Zgodnie z powyższym, podatnik może dokonać zmiany w każdym czasie, a zmiana ta będzie wywoływała także skutki wstecz. Ustawodawca chciał w ten sposób wyjść naprzeciw podatnikom, którzy w przeszłości ponieśli straty lub pozbawieni byli możliwości rozliczenia starszych strat, w wyniku braku dostatecznego dochodu. Reasumując, zdaniem NSA, podatnik ma możliwość dokonania zmiany stawek amortyzacyjnych zarówno na bieżąco, jak i odniesieniu do poprzednich okresów rozliczeniowych.