Kwestia tego, czy polskich podatników dotyczy obowiązek opodatkowania podatkiem u źródła usług wynajmu serwerów, nabywanych od zagranicznych podatników, jest przedmiotem wielu sporów, które toczą się przed WSA oraz NSA. Sądy te, orzekają w większości na korzyść podatników, wyrażając tym samym pogląd odmienny od tego, jaki przedstawiany jest przez organy podatkowe w wydawanych interpretacjach.
Zryczałtowany podatek należy pobrać w przypadku płatności za wynajem, dzierżawę lub leasing sprzętu przemysłowego. Zgodnie z art. 21 ustawy o CIT opodatkowaniu podlegają m.in. przychody uzyskane przez zagranicznych podatników z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania urządzenia przemysłowego. Rozbieżności i problemy interpretacyjne pojawiają się głównie w związku z wykładnią pojęcia „urządzenia przemysłowe”. W utrwalonej linii orzeczniczej sądów, wskazuje się na fakt, iż organy podatkowe często dokonują błędnej wykładni wskazanego pojęcia, przyjmując, że należy je rozumieć maksymalnie szeroko. Przykładowo, w wyroku WSA w Gdańsku o sygn. akt I SA/Łd 141/21 czytamy, że przyjęte przez organ podatkowy rozumienie tego pojęcia jako „wszelkie urządzenia wykorzystywane w profesjonalnym obrocie”, nie zasługuje na aprobatę.
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku o sygn. akt II FSK 1061/21, oddalając skargę kasacyjną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, przyznał rację podatnikowi. We wskazanej sprawie chodziło o nabywanie przez przedsiębiorcę usług wynajmu/dzierżawy serwerów do przechowywania i obsługi danych od podatników czeskich oraz niemieckich. We wniosku o interpretację, podatnik wskazał, że wspomniane usługi nie mogą być utożsamiane z udostępnianiem urządzenia przemysłowego, a więc obowiązek poboru podatku u źródła jest tu wyłączony. W wydanej interpretacji indywidualnej, organ podatkowy stwierdził jednak, że serwery należy zaliczyć do kategorii urządzeń przemysłowych w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 u.p.d.p. oraz art. 12 ust. 3 UPO Niemcy i art. 12 ust. 3 UPO Czechy. Jednakże, w omawianej sprawie, NSA w ślad za orzecznictwem wydanym w podobnych sprawach w innym składzie oraz licznym orzecznictwem wojewódzkich sądów administracyjnych, stwierdził, że „usługa udostępnienia miejsca oraz zasobów serwera w postaci wirtualnej przestrzeni pamięci komputerowej wyklucza zakwalifikowanie takiej usługi jako oddania do użytkowania urządzenia przemysłowego (…) urządzenia te nie spełniają zadań przemysłowych, o ile nie są powiązane z urządzeniem ściśle przemysłowym, biorącym udział w procesie produkcji”.